Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Ξέρετε κάτι... δεν νομίζω οτι στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει ούτε ένας μας που να μην είναι απογοητευμένος ή έστω να μην ανησυχεί για την κατάντια αυτού του τόπου ή που κι αν δεν έχει αγγίξει ΑΚΟΜΗ τον ίδιο και την οικογένεια του όλη αυτή η κατάσταση που ζούμε  -σίγουρα το 80% του Ελληνικού πληθυσμού είναι πλέον στη χειρότερη κατάσταση , να πω μεταπολεμικά,- πάντως δεν έχουμε αλλάξει το τρόπο σκέψης μας , ούτε κι έχουμε κάνει προσπάθειες βελτίωσης μας.
Για μένα το θέμα δεν είναι να κατέβουμε στις πλατείες με τις κατσαρόλες, αν πριν οι ίδιοι εμείς δεν αλλάξουμε τρόπους και συνήθειες...
Και εξηγώ κάποτε οι νοικοκυρές έπιαναν την σκουπα και σκουπίζανε το ¨σοκάκι¨ της γειτονιάς τους και ασπρίζανε τις καλές μέρες ακόμη και τα διπλανά ερείπια , ρίχνανε και πέντε σπόρους έστω κι απο βασιλικό (γιατί πως θα...περνούσε ο επιτάφιος, πως θα γινόταν η περιφορά του πολιούχου άγιου κ.λ.π. κ.λ.π σήμερα ούτε την σκάλα έξω απο το σπίτι τους δεν αγγίζουν. Και πέρνανε οι αγρότες τα εργαλεία τους κι ανοίγανε τα περάσματα προς το χωράφι τους, μην μου πείτε ότι ήταν εύκολο όπως σήμερα με τόσα μηχανήματα που κάνουν τη ζωή  του έστω και κατά συνθήκη αγρότη εύκολη;  Δυστυχώς μάθαμε σαν καραμέλα να πιπιλίζουμε τις ίδιες γκρίνιες τι έκανε ο Δήμαρχος ο εκάστοτε υπεύθυνος, ο τάδε ή ο δείνα.... Ναι δεν λέω τα φάγανε κάποιοι ανεγκέφαλοι και ανεξέλεγκτοι τα λεφτά, ωραία δεν διαφωνώ όμως τότε ας κάτσουμε όλοι κάτω απο ένα δένδρο κι ας περιμένουμε να πέσει ο καρπός για να τον φάμε αλλιώς ας πεθάνουμε απο ασιτία... και βέβαια δεν προτίθεται κανένας να το κάνει αυτό στον εαυτό του πόσο μάλλον στην οικογένεια και τα παιδιά του. Επιτέλους ας πάψουμε να γκρινιάζουμε λίγο κι εμείς κι ας ανασκουμπωθούμε απο μόνοι μας να βοηθήσει ο καθένας τον τόπο του και το σπιτικό του χωρίς να γινόμαστε έρμαια του κάθε κατεργάρη. Αλλωστε όλοι πλέον λίγο ή πολύ μεταξύ μας έχουμε ξεχωρίσει ποιός είναι τι και όταν έρθει η ώρα θα πρέπει να σκεφτούμε σε ποιούς θα δώσουμε την δύναμη να προχωρήσουν για το γενικό καλό του τόπου. ΑΝ όμως αυτό αργήσει θα καθόμαστε με τις κατσαρόλες στο χέρι αντί μεταξύ μας ναβρούμε λύσεις για το γενικό καλό; Ζούμε σε ένα όμορφο νησί εξαρτιώμαστε απο τον τουρισμό και τον κόσμο που έρχεται να περάσει λίγες μέρες διακοπών καλά....ας του δώσουμε λοιπόν κι εμείς κάποια πράγματα για να θυμάται!!!!!!!!!!!!!
Μπορούμε να συντονίσουμε εθελοντικές ομάδες δράσης............οι δρόμοι μας είναι ακαθάριστοι με μεγάλο κίνδυνο πυρκαγιών, αφού τα μελτέμια καλά βαστούν, αντι να λέμε δεν βαριέσαι αδερφέ ας το κάνουν άλλοι, εγώ στη παραλία με τον καφέ μου, ας δώσουμε και μία ώρα απο την ζωή μας για το καλό των παιδίων ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ και όχι μόνο.
Θέλω να πιστεύω οτι υπάρχουν ακόμη και άνθρωποι με αξίες και όχι πολιτικές σκοπιμότητες   που και ιδέες έχουν και μπορούν να προχωρήσουν για να ξεκινήσουμε απο το μηδέν και να δώσουμε μόνοι μας το παράδειγμα χωρίς προκαταλήψεις και να κάνουμε πράξη αυτά που πολλοί σκεφτόμαστε αλλά ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να το πετύχει.
Ασ νερώσουμε όλοι το κρασάκι μας για να αλλάξουμε τις ζωές μας με πράξεις όμως ούτε με λόγια ούτε με κατσαρόλες και πλατείες. ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ.

       

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου