Μετά λοιπόν απο την βροχή τόσων ημερών ήρθε και το κρύο για να νοιώσουμε πραγματικό χειμώνα.Ειδικά εδώ στο νησί μας που τα μποφώρ μας αποκλείουν συχνά πυκνά απο τον υπόλοιπο κόσμο.
Εκείνο που με βγάζει απο τα όριά μου πολλές φορές είναι οι οδηγοί των αυτοκινήτων που δεν υπολογίζουν τον πεζό που προσπαθεί να αποφύγει τις λακούβες και αντί να ελαττώσουν ταχύτητα -λές και το κάνουν λίγο εξεπίτηδες: λίγο για αστείο -περνάνε φροντίζοντας να σε καταβρέξουν περισσότερο απ΄οτι είσαι . Τις προάλλες περιμένοντας έξω απο το σχολείο για να πάρω την μικρή μου κόρη αναρωτήθηκα πολλές φορές για όλους αυτούς που περνούσαν τρέχοντας σε ένα μικρό και στενό δρόμο γεμάτο λακούβες ξεχιλυσμένες απο το νερό -είχαν γίνει πλέον αόρατες - χωρίς να αναλογίζονται ή να ανησυχούν για το τι θα γινόταν αν ένα μικρό παιδί ξαφνικά πεταγόταν μπροστά τους.
Τελικά τι μας λείπει;  H απλή γνώση μερικών πραγμάτων, η παιδεία ή πραγματικά έχουμε χάσει την ουσία των πραγμάτων και την αξίας της ζωής: Να πιστέψω ότι δεν έχουμε  λογική ακόμη και για τα πιό απλά πράγματα ή ότι πλέον αδιαφορούμε για τα πάντα και έχουμε αρχίσει να χάνουμε την αξία μας σαν άνθρωποι.....
Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί δηλαδή να θέλουμε έναν φύλακα ή έναν φρουρό για να μας προσέχει: Μόνοι μας δεν μπορούμε να διαφυλάξουμε τους κανόνες που έχουν σχέση με τη συνετή συμπεριφορά; Δηλαδή όταν έχει αστυνομικούς να ελέγχουν τον κόμβο δεν παραβιάζουμε το stop , αλλά την επόμενη φορά που δεν μας βλέπουν θα το κάνουμε. Δεν τρέχουμε στο δρόμο που είναι το σχολείο γιατί είναι εκεί ο φύλακας ή  ο τροχονόμος . Στο δρόμο που έχει ραντάρ, ή όπου αλλού ελεγχόμαστε μόνο τότε θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε ότι είναι το σωστό και λογικό. Και σε διαφορετική περίπτωση θα είμαστε κάποιοι άλλοι που θα κάνουμε ακριβώς το αντίθετο;
Tελικά πρέπει να έχουμε πάντα κάποιον πάνω απο το κεφάλι μας να μας δείχνει το σωστό;